การที่มีหนังจากรัสเซียมาเข้าฉายในบ้านเรา ก็ถือได้ว่าเป็นหัวข้อให้น่าสน ว่าน้านนานจะมีหนังจากรัสเซียมาสักเรื่อง ก็ย่อมเป็นหนังที่มีอะไรดี หากไม่ปัดกวาดรางวัลในบ้านมามาก ก็จะต้องทำเงินถล่มทลายถึงได้นำออกไปขายตลาดเมืองนอก เช่นเดียวกับ Stray หรือชื่อรัสเซียว่า Tvar หมายความว่า “สิ่งมีชีวิต” ดัดแปลงมาจากนิยายระทึกขวัญ ผลงานกวีของ ‘แอนท้องนา สยี่ห้อโรบิเนท ที่ได้รับการตั้งชื่อว่าเป็น สตีเฟน คิง ที่รัสเซีย ตัวเธอพึ่งได้รางวัล ผู้แต่งเยี่ยมยอด จากเวที European Science Fiction Award ปี 2018 มาได้ด้วย
นำมาซึ่งการทำให้ Stray เป็นหนังสยองขวัญรัสเซียเรื่องแรกที่ซึ่งสามารถขายไปได้ถึง 30 ประเทศ ฟังดูดีนะครับ ว่าหนังน่าจะให้รสแปลกใหม่กว่าหนังสยองขวัญฮอลลีวูดที่สร้างกันออกมาเกือบจะล้นตลาด และก็เป็นไปตามคาดครับผม Stray แปลกใหม่จริงครับผม มันคือหนังสยองขวัญที่ไม่มีฉากสยดสยองเลย ไม่มีฉากไหนที่เชิญให้ลุ้นระทึกอย่างที่รู้จักดี ว่าสักครู่จะต้องสะดุ้ง หรือเชิญให้จะต้องเอามือปิดตา ไม่ได้สะดุ้งสักเฮือกจนอยากได้ฉากตุ้งแช่มาสักจึ้กหนึ่ง ทั้งที่พลอตเรื่องเปิดโอกาสให้ใส่ฉากสยดสยองได้มากมาย
รายละเอียดของหนังก็จะต้องบอกว่าไม่แปลกใหม่ เป็นพลอตที่ฮอลลีวูดสร้างกันมาไม่รู้จำนวนกี่ครั้งแล้วกับการที่คู่ผัว-ภรรยา ไปรับอุปการะกำพร้ามา แล้วกลายเป็นเด็กอันธพาล อิกอร์ แล้วก็พอลีท้องนา เสีย “วานยา” ลูกชายวัย 6 ขวบ ไปด้วยอุบัตเเหตุรถยนต์ ผ่านมา 3 ปี พอลีนายังอาจเซื่องซึมทำใจกับการสิ้นไปไม่ได้ อิกอร์ก็เลยพาพอลีท้องนาไปสถานดูแลกำพร้าเพื่อเลือกรับเด็กชายสักคนมาอุปถัมภ์ มีเด็กให้เลือกมากแต่พอลีนาก็กำหนดเลือกเด็กชายแปลก แล้วก็มากกว่าแปลกก็คือเด็กชายคนนี้ เป็นเด็กตัวเล็ก รูปพรรณสัณฐานน่าขนลุก ผิวขาวซีดเซียว ศีรษะล้าน ร่างกายไม่มีขนสักเส้น ไม่พูด แต่แผดเสียงข่มขู่แบบสัตว์ร้าย แถมมีเขี้ยวแหลมน่าขนลุก ที่สำคัญเด็กชายคนนี้อยู่ในที่เกิดเหตุ เจ้าหน้าที่ชายในสถานสงเคราะห์ฆ่าตัวตายด้วยการใช้ปืนจ่อหัวตัวเอง
ที่ตรงนี้ล่ะครับผมที่ต้องการจะ เฮ้อออออ ออกมาดังๆหนังไม่พยายามชี้แจงเหตุผลอะไรแม้แต่น้อยว่าเพราะอะไรพอลีท้องนาถึงจะต้องกำหนดเอาเด็กน่าขนลุกคนนี้กลับไปอยู่ที่บ้าน ทั้งที่น่าขนลุก และก็อยู่ในที่เกิดเหตุมีคนเสียชีวิต อีกทั้งแม่ชี แล้วก็ตำรวจก็ค้านว่าอย่าเอาเด็กคนนี้ไปเลย มันคือแผลร้ายแรงมากมายสำหรับหนังสักเรื่อง หากเปิดเรื่องด้วยหัวข้อหลักแล้วไม่มีซึ่งเหตุผลเหมาะสม มันก็เลยสร้างความกระอักกระอ่วนตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วบทหนังก็ยังไม่อาจจะทำให้คนดูเชื่อตามไปกับการกระทำขวางโลกของพอลีท้องนาได้ พอเพียงเอามาเลี้ยงเด็กเมืองนรกก็ยังคงมีคำกริยาเช่นสัตว์ร้าย อิกอร์ไม่เห็นพ้อง แล้วก็ขอความช่วยเหลือให้พอลีนาคืนเด็กกลับไปที่สถานสงเคราะห์แต่เธอก็ยืนกรานว่าจะเก็บเด็กไว้ แถมยังตั้งชื่อเด็กน้อยว่า “วานยา” ตามชื่อลูกที่เสียไป
หนังก็เดินเรื่องตามแบบนิยมของหนังสยองขวัญ ด้วยการให้อิกอร์สืบเสาะหาเบื้องหน้าเบื้อหลังเบื้องหน้าเบื้องหลังของเด็กอันธพาลรายนี้ แล้วก็หาคำตอบว่าเพราะอะไรผู้ดูแลถึงฆ่าตัวตาย ก็ถือได้ว่าเป็นปัญหาที่วางไว้ให้เราใคร่รู้คำตอบถึงที่มาของเด็กอันธพาล ซึ่งคำตอบก็ถือว่าแปลกใหม่จากหนังฮอลลีวูด เนื่องจากว่าคำอธิบายถึงตัวตนของเด็กอันธพาลนั้นพาเอาหลุดโลกกันไปเลย ซึ่งแปลก แต่ไม่รู้สึกเหวอหรืออึ้ง ก็ไม่รู้ว่าปัญหาที่เกิดกับหนังนี้มีมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือมีการเสริมเติมแต่งโดย โอลก้า โกโรเด็ตสกายา ผู้กำกับหน้าใหม่ที่เหมารวมตำแหน่งดัดแปลงนิยายมาเป็นบทภาพยนตร์เองด้วย แต่ปัญหาหลักๆของโอลก้า เลย คือเขาไม่อาจจะสร้างบรรยากาศสยดสยองให้กับ Stray ได้แม้แต่นิดเลย สร้างภาพยนตร์สยดสยองแต่ปราศจากความน่าขนลุกเลย ก็ถือว่าสอบตกอย่างไม่น่ายกโทษแล้วล่ะครับผม เอาว่าไม่ใช่แค่ประเด็นนี้หัวข้อเดียวที่ไม่มีเหตุไร้ผล แต่ในเรื่องยังมีอีกมากมาย แต่หยิบมากล่าวถึงไม่ได้เพราะว่าเป็นการสปอยล์
อีกจุดที่รู้สึกอี๊มากมาย คือมาตรฐานซีจีของหนัง ทำออกมาแบบนี้แล้วเห็นได้ชัดว่าวิทยาการงานวิชวลเอฟเฟกต์ของรัสเซีย ตามหลังจีนอยู่ห่างไกลเลย ฉากโชว์ซีจียาวหลายวินาที แล้วไม่ใช่โชว์แบบมืดๆนะ แต่วางกันสว่าง เต็มจอให้เห็นจะๆกันไปเลย ว่างานของฉันกากแค่ไหน เพราะอะไรกล้าอวดขนาดนั้นนะ
จะหาที่ไหนมายกย่องหนังได้บ้างนะ เอาเป็นงานแสดงแล้วกัน ตัวบิดามารดาน่ะพอเพียงผ่านๆไปได้ ไม่มีฉากจะต้องโชว์ความรู้ความเข้าใจสำหรับการแสดงอะไรมากนัก แต่ที่ชวนมองคือตัวเด็กอันธพาลนั่นแหละ ที่จะต้องใส่ความเจริญเข้าไปในตัวเองเยอะแยะ ตั้งแต่เป็นเด็กอันธพาลวิ่งแล้วก็เดินแบบ 4 ขา เปลี่ยนมาเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น แต่งตัวดี มีผมเผ้าแล้วก็เริ่มเสวนาสื่อสารกับบิดามารดาอุปถัมภ์ หลายๆฉากจะต้องสื่อความทารุณผ่านทางสายตา ถือว่าบทนี้แบกรับภาระหน้าที่สำคัญของหนังเลยล่ะ
