เรื่องย่อ:
เรื่องราวของเจ้ามินเนี่ยน เริ่มที่รุ่งอรุณแห่งกาลเวลา …ไม่นเนี่ยน เป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวสีเหลืองที่ได้ผ่านการวิวัฒนาการรวมทั้งทำหน้าที่รับใช้บรรดานายจ้างคนร้ายแสบขั้นเทวดา พวกไม่นเนี่ยนที่ล้มเหลวนิรันดรสำหรับเพื่อการรักษาชีวิตนายจ้างของตัวเองเอาไว้ นับตั้งแต่ คราว.เร็กซ์ จวบจนถึงนโปเลียน พวกมันพบว่าตนเองไร้นายจ้างรวมทั้งจมอยู่ในความกลัดกลุ้ม แต่ว่าเมื่อไม่นเนี่ยนตัวหนึ่งนามว่า เควิน มีแผนรวมทั้งได้ร่วมมือกับสตวร์ทจอมสั้น รวมทั้งบ็อบน้อยผู้สวย สำหรับเพื่อการออกผจญภัยในโลกกว้างเพื่อหานายจ้างคนร้ายคนใหม่สำหรับมันรวมทั้งเพื่อนพ้อง ทั้งสามได้ออกผจญภัยสุดระทึกจนถึงไปพบกับคนที่บางครั้งก็อาจจะเป็นนายจ้างใหม่อย่าง สการ์เล็ต โอเวอร์คิล (แซนดรา บุลล็อค) จอมคนร้ายหญิงคนแรกของโลก พวกมันเดินทางจากทวีปเยือกแข็งแอนตาร์กติกามายังนิวยอร์กซิตี้ในยุค 60’s รวมทั้งไปจบอยู่ในลอนดอน ที่ซึ่งพวกมัน จึงควรเจอหน้ากับความท้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจนกระทั่งในตอนนี้ โน่นคือการปกป้องคุ้มครองเหล่า ไม่นเนี่ยน…จากการถู มินเนี่ยน
รีวิว:
เชื่อมั๊ยว่าผู้ที่ไปดูคือพวกบ้าเห่อ… ชั้นก็คนนึงอะ คือพลอตหนังมันเป็นอะไรที่โอเค น่าสนใจระดับนึงกับการกลับไปพบต้นกำเนิดของเหล่าไม่นเนี่ยน (ที่หลงผิดมาตั้งนานว่าผลิตมาจากเซลล์ของผู้แสดง Gru: Despicable Me) แต่ว่าจริงๆคือ… ไม่เคยรู้ก็ได้ (นี่พูดจริง) ในความเห็นส่วนตัวของพวกเราหนังมันแอบหมดเสน่ห์ไป เนื่องจากเกือบจะทั้งเรื่องซึ่งมีแต่ตัวเหลืองเหล่านี้ แล้วพวกเราก็ฟังมันไม่รู้เรื่อง ยกเว้นซะว่าคุณจะเป็นผู้ที่มีความเชี่ยวชาญสัก 15 ภาษาขึ้นไปการันตีฟังเข้าใจแน่นอนหลายท่านบอกว่ามันผสมๆไม่กี่ภาษาเอง ใช่ ภาคแรกๆบางครั้งก็อาจจะใช่ มาภาคนี้ชั้นว่าไม่ใช่ละ นอกเหนือจาก อังกฤษ, ประเทศสเปน, ฝรั่งเศษ, อิตาลี ล่าสุดมีภาษาอินโดนีเซียด้วยข่า
จุดสังเกตุ: เวลาแต่ละตัวพูดขอบคุณมากจะพูดแตกต่าง ในหนังเรื่องนี้พวกเราแอบฟัง กราเซียส(ประเทศสเปน) กับ Terima Kasih(อินโดฯ) ออกเลยมานั่งช็อคอยู่คนเดียวถึงความกลัดกลุ้มสำหรับเพื่อการผลิตดิกชันนารีเวอร์ชันภาษาไม่นเนียน… (เกลียดชังคนพัฒนาบทสำหรับพูด ม่างโคตรคดโกง)
การดูการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนย้อนกลับไปมอง Tom and Jerry ที่แบบเป็น Slap Stick Comedy ทั้งเรื่อง (ขำขันเจ็บตัว ฟาดหัว ระเบิดตกใส่ อะไรประมาณนี้) ไม่ดีคือปกติการ์ตูน Slap Stick มันสั้นๆ3-15 นาทีไม่เกินนี้ นี่ล่อเข้าไปเป็นชั่วโมง โอ๊ยปวดใจ เหมือนนั่งมองลำพังไมโครโฟนพี่โน้ส อุดมเลยอะ บางเวลาการซื้อตั๋วมาดูหนังพวกเราก็อยากได้อะไรไปๆมาๆกกว่าเพียงแค่ขำขันยังไงคิดได้มั๊ย?
นี่เครียดจากการพยายามพินิจพิจารณาหนังหนักมาก ละบรรดาไม่นเนียนตัวเหลืองก็อุตสาหะเบนความพอใจให้พวกเราไปพอใจมันมากกว่าสภาพแวดล้อมรอบกาย
บ้าที่สุด
สรุป: ถ้ามองแบบไม่คิดอะไร ผ่อนคลาย สบายๆไปดูกับลูก กับแฟน ก็เอนเตอร์เทนดีค่ะ แต่ว่าหาสาระอะไรไม่ได้ จริงๆนะ มันคือการกลับไปดูว่า Gru กับเจ้าไม่นเนียนเหล่านี้โคจรมาพบกันได้อย่างไร โดยมี Set Up เป็น ยุค 60-70 ที่ตรงนี้แอบขัดใจทำให้พวกเรามีความคิดว่าเห้ยยย Gru แก่ขนาดนั้นเลยอ่อ?? ในหนังรู้สึกว่าสักสามสิบกลางแต่ว่าถ้านางกำเนิดยุค 60 นี่ก็ไม่ใช่ละ มายก็อด…
ให้แต้ม 6/10
ถึงจะถูกใจเหล่านี้มากแค่ไหนแต่ว่าในทางของหนังมันไปไม่สุดสักทางจริงๆอะ ขำขันก็ได้ไม่สุดเนื่องจากพวกมันคุยกันไม่รู้เรื่อง พวกเราก็ไม่รู้เรื่อง(ฮา) ดราม่าก็… เกือบจะไม่มี คือเหมือนทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง “อุตสาหะ” ทำออกมาให้มันมองขำขัน ให้มีเรื่องราว มันแปลงเป็นภาพยนตร์ตลกที่ยัดเยียดมุกใส่คนดูตลอดเวลา มองละอ่อนแรงแทน กลับไปเปิด KingsMan : The Secret Service มองอีกรอบดีมากยิ่งกว่า ในความรู้สึกพวกเรานะ มันเป็นหนังสำหรับเด็กที่ใส่ Set Up เป็นยุคเก่าเพื่อพ่อแม่ดูแล้วเพลิดเพลินไปกับลูกๆด้วยงี้ ฟีลลิ่งพวกเราเหมือนโดนบังคับให้มอง Tom and Jerry มาราธอนสักชั่วโมงได้เป็นออกมาละเบื่อเลยอะ
ปล. ถูกใจ Bob นะ นางเหมือนหนู Agnes มากๆพวกเราจะเก็บ Box Set อยู่ดี เนื่องจากยังหา Despicable Me ภาค 1 มาเก็บไม่ได้ พวกเราว่าเรื่องที่เล่าในมุมคนมันอินกว่าการเล่าในมุมไม่นเนียน อย่างไรก็ไม่อินจริงๆได้แต่ว่ามองไปเพลิดเพลินๆขำๆรวมทั้งจบๆไป โอเค บาย
ขอบคุณค่า